اولویت های خود را در زندگی فراموش نکنید !
پس از مرگ، خانه و تمام متعلقات را می گذارید و می روید (مگر غیر از این، موضوعی باشد که شما بدانید و من از آن بی خبر باشم!). با وجود این، بسیاری از ما نتوانسته ایم طوری زندگی کنیم که نشان دهیم این امر حقیقت دارد. ما زمان و انرژی زیادی را به کارهای کوچک و بی اهمیت (گردگیری، علائق، خرید، بیمه، حفاظت، مراقبت و خودنمایی) خود اختصاص می دهیم، گویی ارزش هایی ماندگار هستند.
این یادآوری که نمی توانید پس از مرگ آنها را با خود ببرید بی اندازه مفید است! منظورم این نیست که از آنچه در این دنیاست تا زمانی که زنده هستید، لذت نبرید. برعکس، باید لذت ببرید. این صرفا یک یادآوری برای تعیین اولویت هاست.
از خود سوال کنید: “چه چیزی از همه مهم تر است؟” مثلا از خود بپرسید که “آیا واقعا لازم است که سرویس حمام را همین حالا تمیز کنم.” یا “بهتر است با همسر یا فرزندم قدم بزنم؟” توجه کنید منظورم این نیست که سرویس حمام نباید نظافت شوم، بلکه مهم اولویت بندی صحیح بعضی مسائل است. مسلما گاهی تمیز کردن سرویس حمام بر قدم زدن در میان درختان مقدم تر است که این نیز هیچ اشکالی ندارد.
می توانم تقریبا تضمین کنم که یک روز خواهد رسید که وقتی به گذشته نظر می اندازید، بیشتر توجه شما به عشقی که توانسته اید ابراز کنید و زمانی که توانسته اید با افراد مهم و مورد علاقه ی خود بگذرانید و به نقشی که در این دنیا ایفا کرده اید، معطوف خواهد شد و در مقابل، به اشیایی که جمع کرده اید یا نتایج مثبتی که بدست آورده اید، توجهی ناچیز خواهید کرد.
پذیرفتن این حقیقت، در همین لحظه به شما کمک می کند اهداف و وقت خود را به ترتیبِ اولویتی مشخص کنید که از لحاظ پرورش روحی شما اهمیت دارند. این تفاوت یک زندگی سطحی و یک زندگی پرمحتواست.
خانه ی شما بخش مهمی از زندگی شماست. در خانه ی خود با خانواده و دوستان و سایرین، زندگی و وقت زیادی را سپری می کنید و غذا می خورید. دقت کنید و به خاطر داشته باشید که مهم عشقی است که در خانه تبادل می شود نه خود خانه و مشکلات آن. اگر چیزی بشکند یا نیاز به تعمیر داشته باشد، مساله ای نیست و اگر خانه درهم و برهم یا نامنظم باشد، آنچه از شما ساخته است انجام دهید.
در بروز واکنش های خود اولویت ها را مد نظر قرار دهید. امکانات مختلف و منزل در اختیار شما هستند تا از آن لذت ببرید و زندگی آسان تر و راحت تری داشته باشید؛ اما نگذارید شما را آشفته سازند. با یادآوری این امر که هیچ یک را نمی توانید با خود ببرید، درِ پذیرش و آزادی را بر روی خود باز می کنید.
(منبع: از کاه کوه نسازید، دکتر ریچارد کارلسون)
ادامه ی مقالات خانواده ی موفق را دنبال کنید…
دیدگاهتان را بنویسید