آیا شما فردی کم رو در محل کار هستید؟

تمایل عمده افراد کم رو پرهیز از برخورد است، حتی به بهای تضیع حق‌شان. اگرچه پرهیز از برخورد، در اغلب اوقات مطلوب است، اما همواره نمی‌توان از آن اجتناب ورزید، افراد کم رو نه تنها در دفاع از حق خودشان طفره می‌روند، بلکه از قرار دادن خود در موقعیت‌هایی که باید باشند نیز پرهیز می‌کنند. این افراد معتقدند دیگران ((حق)) دارند اما خودشان ((محق)) نیستند. سخن خود را بسیار آهسته شروع می‌کنند. به دیگران اجازه می‌دهند تا سخنانشان را قطع کنند و در مقابل انتقاد، مضطرب می‌شوند و با اندک تهدیدی بر خلاف میل خود عمل می‌کنند. این افراد با پذیرفتن نظر اکثریت، تمایلات خود را مخفی می‌کنند. هدف فرد کمرو آن است که به هر قیمتی که شده دیگران را خشنود سازد.

کمرویی یعنی در نظر نگرفتن خود و اتخاذ سبک انفعالی به نحوی که دیگران افکار، احساسات و حقوق ما را به راحتی نادیده بگیرند.

علائم رفتارهای افراد کم رو را می‌توان به این صورت فهرست نمود:

عدم تمایل به ابراز عقیده.

خود را دست کم گرفتن.

موافقت با انجام کارهایی که تمایلی به انجام آن ندارند.

برقرار نکردن تماس چشمی.

با خود و اشیای دوروبر بازی کردن.

جنبه‌های سودمند کمرویی بقرار زیر است:

اول: گاهی از بروز یک رویارویی و درگیری جلوگیری خواهد کرد.

دوم: دیگران همچنان فرد را دوست خواهند داشت.

سوم: رفتاری غیرعادی در جمع از فرد سر نزده است.

چهارم: از هر نوع موقعیت مخاطره آمیز اجتناب شده است.

جنبه‌های منفی کمرویی عبارتند از:

اول: فرد به آنچه که می‌خواهد دسترسی پیدا نمی‌کند.

دوم: دیگران پی به قدر و ارزش آن فرد نخواهند برد.

سوم: فرد حس احترام به خود را از دست می‌دهد.

رفتارهای ناشی از کمرویی اغلب به دروغگویی می‌انجامد. چون اگر فرد نخواهد کاری را انجام دهد، اغلب برای خلاص شدن از آن و برای اینکه پاسخ منفی ندهد (نه نگوید) مجبور به دروغگویی می‌شود.

(منبع: رفتار سازمانی مثبت تألیف دکتر علی نصر اصفهانی و مهدی نصر اصفهانی)